İncelikler 10

Mükemmel Hayatların Zorunsuzluğu Hakkında: Kabuk, Wabi-Sabi, Mary and Max.

İncelikler Düşkünü,

Günaydın. Bu hafta zarfta yer alan kitap, yazılar ve film aynı noktanın etrafında dönüyorlar. Başlık, masamın üstünde duran bir kitaptan geliyor, dostum Said’in hediyesi, adı Tabiat Kanunlarının Zorunsuzluğu Üstüne. Sonuna kafamız dağılsın diye bir Podcast ekledim.

Sevgiler.

Şekilci Kabuklarımızın Altında

Zeynep Kaçar’ın, okuduktan sonra beni yaralayan, rahatsız eden bir romanı var. Bir aile, üç kuşak. Her bir bölümde sırasıyla onların hikâyelerini takip ediyoruz. Aileleriyle, görünüşleriyle, oldukları ve olmak istedikleri kişilerle mücadele ediyorlar. Anlatıyorlar, şen şakrak, söyledikleri dokunuyor ama. Mesela en küçükleri zayıflamak istiyor:

İnsanın herkesin nefretle bakmasına yol açan bir engeli, özrü, kabahati varsa ilk öğrendiği şey şakacı olmak. Bir bacağın falan birazcık kısaysa, çok değil dozunda espriler yapabilirsin ara sıra. Kimseyi tedirgin etmeyecek ölçüde. Ama şişko, dombili, tokur, çiko, domuz filansan karşındaki daha ağzını açmadan en ölümcül şakayı patlatmalısın. Karşındaki düşünmeden patlatacaksın espriyi, ki hiçbir suçluluk hissi kalmasın narin bünyesinde. Yoksa kim ister kendini ırkçı, şekilci, ayrımcı, bok püsür hissetmeyi. (173 Sayfa)

Terk Edilmiş Güzellik, Kusurlu da Üstelik: Wabi-Sabi

Hayatımız göstermek üzerine kurulu olduğu için her şeyin eksiksiz ve tam olmasını istiyoruz. Japonlarda hoş bir bakış açısı var: Wabi-Sabi (“わび さび”). Wabi toplumdan uzakta yaşamak, doğadaki yalnızlık demek. Sabi, solgunluk, bozulma anlamlarına geliyor.

Wabi-Sabi, hem felsefi hem de estetik bir yaklaşımın adı. Eskimiş, hasar görmüş, terk edilmiş olandaki güzelliğe odaklanıyor. Kusurları benimsemek ve doğanın (zamanın da diyebiliriz sanırım) müdahalelerine izin vermek olarak da açıklanabilir. Bir yaşam felsefesi olarak yaşlanmakla ve bedenimizle barışık olmak demek. Sade bir hayat, mütevazı eşyalar.

Estetik yaklaşım için şöyle bir örnek verilebilir: Bir tabağın var diyelim, düşüp kırılıyor, onu atmak yerine bahçeye gömüyorsun. Toprak ona başka renkler, başka desenler ekliyor. O kırıkları altınla onarırsan, Kintsugi (“金継ぎ”) oluyor. Ben onarmamak, öylece bırakmak kısmını daha çok seviyorum sanırım. (1771 Kelime, 3356 Kelime, İngilizce; 812 Kelime, Türkçe)

Seni Affediyorum Çünkü Kusursuz Değilsin: Mary and Max

Mary ile Max’in pek güzel bir dostluğu var, mektup arkadaşlığı ile başlayan. İzlemişsindir. Gülümseyerek ve iç geçirerek izlemiştim. Hani Mary, Max’in kalbini kırıyor ve araya uzun bir zaman giriyordu. Sonra Max, Mary’ye onu affettiğini açıklayan bir mektup yazmıştı. Kendimle kavgaya tutuştuğum zamanlarda o sahneyi tekrar tekrar izliyorum (5 Dakika):

28 Yıllık Bir Oyun: Kontrabas

Tek kişilik bir oyunu 27 sene oynamak nasıl geliyor kulağa? Ankara DT’nin değerli sanatçılarından, Olcay Kavuzlu’nun oynadığı Kontrabas 28. sezonunda bizlerle. Şahsen Olcay Kavuzlu’yu Ben Ödüyorum oyunu ile tanımış, çok sevmiştim. Keşke yeniden sahnelense diye de heveslenirim kimi zaman.

Ankara seyircisi için Olcay Kavuzlu, Kontrabas’taki muhteşem performansı ileözdeşleşmiş durumda. Bugüne kadar dört farklı versiyonla oynanmış oyunun hikâyesi: 36 Dakika.